Tau Te Tjing

Het boek Tao Te Ching of Daodejing is een van de belangrijkste geschriften van het taoïsme, dat naast het confucianisme en boeddhisme een van de grote drie Chinese filosofieën is. Het boek stamt uit de 6e eeuw v.Chr. De teksten zijn eerst mondeling overgeleverd en rond 300 voor Christus opgeschreven. Alhoewel het niet duidelijk is of het werk afkomstig is van één of meerdere auteurs, wordt Laozi ('meester Lao' of 'oude meester') meestal beschouwd als de schrijver. Om die reden wordt het boek vaak ook als "Laozi" aangeduid.

De Tao Te Ching is een bundel van 81 korte teksten, die zowe lontologische als ethische aspecten van het leven behandelen. Het bespreekt hoe de wereld in elkaar zit, maar ook hoe men in het leven "juist" handelt. Het eerste hoofdstuk begint met het woord Tao (道) dat 'de Weg' betekent, het tweede hoofdstuk met Te (德) dat 'deugd, dapperheid, integriteit' betekent, vandaar de titel Tao Te Ching: 'Boek (jing: 經) van Tao en Te', ook vaak vertaald als 'Het boek van de Weg en de Deugd' of een variant daarop.

Centraal staan in de Tao Te Ching 'het volgen van de Tao' en Wu wei, 'het niet ingrijpen, het loslaten', dat wil zeggen, je niet verzetten tegen de loop der dingen, maar daar spontaan in meegaan. In die zin zijn mensen beter af zonder kennis of verlangen dat juist aanzet tot verzet.